Met deze 6e en laatste editie van Schrijf je Straat, de afsluiting van alweer 12 rondes, verspreid over twee seizoenen, kunnen we stellen dat we uitgegroeid zijn tot een waar platform voor aankomende schrijvers op zoek naar publiek. Naar lezers, naar openbaarheid. Naar respons.
De afgelopen maanden zijn we naast de bijeenkomsten van Schrijvers uit Oost, zoals vanavond, ook zichtbaar geweest in de vorm van voorleesbijeenkomsten in de Java-bibliotheek tijdens het festival Open Ateliers en recentelijk nog tijdens het Wibautstraatfestival de Groene Boulevard in het Volkshotel. Daar werden verhalen voorgelezen uit ons gele boekje – ook door winnaars van eerdere edities van de schrijfwedstrijd. En daar was grote aandacht voor. Zowel bij de schrijvers die zin hadden om voor te lezen, als bij de luisteraars.
Het thema van deze editie was Geloven in Oost. Het was deze keer niet zozeer de hoeveelheid inzendingen waardoor de jury verrast was – zo’n 15 waaronder gedichten en monologen -, maar de kwaliteit. Er zaten veel bekende namen tussen en de jury kwam dan ook tot de conclusie dat iedereen die vaker inzond als schrijver is gegroeid. Opvallend was dat verhalen compact waren: geen woord teveel en met afrondende pointes.
Het thema gaf aanleiding tot heldere, eigenzinnige gedachten. Verwoord binnen prachtige situaties. Soms kunnen inzendingen nog wel eens ‘what you read is what you get’ zijn, met andere woorden: in één laag. De verhalen dit keer getuigen juist van een grote gelaagdheid. Een gebeurtenis wordt een betekenisvol verhaal, een herinnering blijkt te staan voor iets groters. En daar zijn we altijd naar op zoek: het grote in het kleine.
Om jullie een idee te geven: een verhaal als een verslag van het schrijven voor Schrijf je Straat, een zoektocht naar het schrijven over geloven in een buurt. Zo wordt de opdracht het thema. Er zat een gedicht bij als een weemoedige herinnering aan een voorbije tijd in een buurt waarin men niet meer verkeert. Er zat een verhaal bij waarbij God de alwetende verteller is. Er komen nog al eens zwervers voor in de SjS verhalen, ook nu gaf Geloven in Oost aanleiding tot bespiegelingen ‘hoe om te gaan met deze medemens’. Een verhaal begint heel dagelijks bij de Dirk van den Broek en eindigt in een surrealistisch beeld waarin een zwerver zijn zojuist ontvangen muntstuk imaginair onder zijn huid in zijn hart stopt. Niks drugs of drank.
Zo zou ik nog door kunnen gaan, maar we moeten helaas naar de einduitslag. Ten eerste willen we Anneke Koehof complimenteren met een eervolle vermelding. Twee prachtige miniatuurtjes, twee herinneringen, met grote impact. Vooral je verhaal in de stijl van Nescio maakte grote indruk.
Dan op de derde plaats: een gedicht over wedergeboorte als een heldere verfstreek in één beweging. Hervé de Leu met zijn gedicht: Omhels jezelf. De jury is overtuigd van de kracht van het gedicht!
Dan een verhaal dat leest als een filmscene. Twee koppels zitten met elkaar op een terras en de ogenschijnlijke small talk over een vakantie heeft grote emotionele consequenties. Je leert de personages kennen, je ontdekt hun vooroordelen en twijfels. Heel subtiel en onderhuids beschreven. Een verhaal dat je wilt herlezen zodat niets je ontgaat. Pieter Olde Rikkert met Wie is er bang voor Allah Akhbar.
Dan onze winnaar van Schrijvers uit Oost editie 6. De jury was unaniem: een prachtige situatie, een ontmoeting van een jonge man en een vrouw, tegenstellingen en verschillen komen aan de oppervlakte, zonder dat het wordt uitgelegd. Je leest en leeft mee. Ook dit verhaal is heel subtiel en rijk beschreven. Er staat geen woord teveel en alles krijgt betekenis. Tova Lindt met Het beloofde Land.